A ugniatacz działa na tej samej zasadzie, co wyrabianie ciasta w domu, ale wykorzystuje ogromną siłę mechaniczną i wyrafinowane metalowe konstrukcje. Nie chodzi tu tylko o proste „mieszanie”, ale raczej o przetwarzanie niezwykle lepkich materiałów, z którymi zwykłe łyżki nie są w stanie sobie poradzić poprzez wielokrotne „ugniatanie, ściskanie, ciągnięcie i rozdzieranie”.
Poniżej znajduje się szczegółowy opis działania ugniatarki:
1. Podstawowy system „podwójnego wiosła”.
Komora ugniatacza zawiera zazwyczaj parę metalowych łopatek w kształcie litery „Z” lub rybiego ogona.
Obrót przeciwny: Te dwie łopatki nie obracają się w tym samym kierunku, ale raczej są skierowane do siebie i obracają się w przeciwnych kierunkach lub obracają się z różnymi prędkościami.
Wzajemna „dźwignia”: taka konstrukcja zapewnia, że w materiale w komorze nie ma martwych punktów; niezależnie od tego, jak lepki jest materiał, zostanie on na siłę wciągnięty w szczelinę pomiędzy łopatkami.
2. Potężna „kompresja” i „składanie”
Kiedy materiał jest przeciągany pomiędzy dwiema łopatkami lub dociskany do ściany komory:
Kompresja: Ogromna siła mechaniczna ściska materiał ściśle razem, zmuszając niekompatybilne elementy do stapiania się pod ciśnieniem.
Składanie: Podczas obracania się łopatek materiał jest wielokrotnie obracany i składany. Podobnie jak w przypadku wyrabiania ciasta, zewnętrzne warstwy są składane w wewnętrzne, a spód wynoszony jest na powierzchnię.
3. Efektywne działanie „ścinające”.
Jest to najważniejszy aspekt ugniatarki.
Efekt rozdzierania: Ponieważ szczelina pomiędzy łopatkami oraz pomiędzy łopatkami a ścianą komory jest bardzo mała, materiał podczas przechodzenia przez te wąskie szczeliny poddawany jest działaniu dużej siły „rozdzierającej” (fachowo zwanej siłą ścinającą).
Rozbijanie grudek: Siła ta całkowicie rozbija wszelkie nierozpuszczone grudki lub grudki proszku w materiale, dzięki czemu cała mieszanina jest niezwykle gładka i jednolita.
4. Jednoczesne mieszanie i „przetwarzanie”
Podczas pracy ugniatarka często wykonuje jednocześnie inne operacje:
Kontrola temperatury: „Brzuch” maszyny (komora) jest zwykle dwuścienny, co umożliwia cyrkulację gorącej lub zimnej wody pomiędzy warstwami. Pozwala to na ogrzewanie (w celu zmiękczenia materiału w celu łatwiejszego ugniatania) lub ochłodzenie (aby zapobiec przegrzaniu i zepsuciu) w razie potrzeby.
Ekstrakcja próżniowa: Jeśli w materiale znajdują się pęcherzyki powietrza, ugniatarka może usunąć powietrze również w stanie zamkniętym, co daje bardziej solidny produkt bez pustych przestrzeni.
5. Ostateczna separacja i rozładowanie
Gdy materiał zostanie równomiernie i gładko wymieszany:
Przechylanie i wylewanie: Niektóre ugniatarki przechylają całą maszynę, aby wylać ugniatane „ciasto”.
Wytłaczanie ślimakowe: Inna metoda wykorzystuje długą śrubę na dole, podobną do maszynki do mięsa, która bezpośrednio wytłacza ugniatany materiał w formie paska, przypominającego wyciskanie pasty do zębów.
